Jeśli kiedykolwiek próbowałeś iść do pracy lub szkoły po spaniu zaledwie kilka godzin poprzedniej nocy i miałeś trudności z chodzeniem po mieście, jest ku temu powód.

Opublikowano nowe badanie z MIT, które pokazuje, że brak snu może wpływać na sposób chodzenia. Według badania MIT, nadrabianie utraconego snu może zaradzić niezdarności spowodowanej zmęczeniem, nawet jeśli jest to tylko kilka dodatkowych godzin snu w weekend.

MIT przeprowadził badanie we współpracy z Uniwersytetem w São Paulo w Brazylii. Odkryli, że brak snu wpływa na to, jak dobrze możemy kontrolować nasz krok, znany również jako chód. W swoim eksperymencie naukowcy wykorzystali studenckich wolontariuszy i odkryli, że im mniej snu mają studenci, tym mniejszą kontrolę mają podczas chodzenia na bieżni. Warto zauważyć, że eksperyment wykazał, że uczniowie, którzy nie spali całą noc przed testem, mieli jeszcze większy problem z kontrolowaniem chodu.

Badani, którzy spali mniej niż idealną ilość czasu w ciągu tygodnia, ale spali w weekendy, radzili sobie lepiej w testowaniu chodu niż inni, którzy nie spali. Hermano Krebs, badacz z MIT, mówi, że badanie pokazuje, że kompensowanie braku snu jest ważna strategia dla osób przewlekle pozbawionych snu. Poprzez regularne spanie przez dodatkowe godziny, osoby te mogą poprawić kontrolę chodu podczas chodzenia.

Naukowcy wcześniej wierzyli, że chodzenie jest całkowicie automatyczne, przy niewielkiej świadomej kontroli. Eksperymenty ze zwierzętami używającymi bieżni wykazały, że chodzenie wydaje się być automatyczne, regulowane raczej przez odruchową aktywność kręgosłupa niż procesy poznawcze. Jednak nowy eksperyment pokazuje, że u ludzi chodzenie obejmuje więcej procesów, niż wcześniej sądzono.

Krebs i członkowie jego zespołu badali kontrolę chodu i mechanikę chodzenia, aby pomóc w opracowaniu pomocniczej robotyki dla ludzi, którzy przeszli udar lub borykają się z innymi schorzeniami, które ograniczają ich zdolność do chodzenia i ogólnie funkcje motoryczne. Zespół wykorzystał uczniów z São Paulo chodzących na bieżniach, dopasowując ich krok do metronomu, aby stwierdzić, że błędy w dopasowaniu ich kroku do metronomu były wyższe u osób z ostrą deprywacją snu.